Bilgelik Kılavuzu Ve Kurnazlık Sanatı

Hayat her geçen gun daha da karmaşık ve istikrarsız hale geliyor. Beşeri munasebetlerde hiçbir şeyin derinliğini ölçemiyor, en yakınımızdakiler de dahil olmak uzere kanaatlerimizde surekli gelgitler yaşıyor, biteviye hayal kırıklığına uğruyoruz. Sonunda bu hayal kırıklıklarından yorulmuş olarak içimize dönduğumuzde kendimizi hecelerken buluyoruz: Nasıl yaşamalıyım ki her işimde surekli husran kaderim olmasın, attığım her adımda hep pişmanlık kapımı çalmasın? Bu soru ile birlikte idrak etmeye başlıyoruz ki hayatımızı bu kadar sallantılı ve çalkantılı hale getiren her turlu ölçu ve ilkeyi bir tarafa bırakarak nicedir tuttuğumuz keyfimize göre yaşama yoludur. Sonunda çok pahalıya mal olsa da öğreniyoruz ki yaşamak şakaya gelmeyecek kadar tehlikeli bir işmiş. Şimdi gerek bu derinlikler, gerekse sık sık uğradığımız pişmanlık ve hayal kırıklıkları hakkında kısa ve özlu deyişlere, bu sallantılı ve çalkantılı hayata inat değişmez ve sarsılmaz hayat dusturlarına ihtiyaç duyduğumuzu kimselere söyleyemesek de kendimize itiraf ediyoruz. Hatta bu kadarı bile değil, hayatın pahalıya öğrettiklerini tecrube haline getirip ders edinmenin yollarını aradığımızı göruyoruz. Kitap, kapağındaki isimden de anlaşılacağı uzere hem bu dersleri hem de kadim zamanların hayat bilgeliklerini kapakları arasına derç ettiği iddiasında. Schopenhauer onu bu huviyetiyle 'surekli başvurulacak bir elkitabı, bir hayat yoldaşı' olarak takdim etmekte, Nietzsche onu Avrupa duşuncesinde bu sahada emsaline rastlanmayan bir 'muvaffakiyet' olarak selamlamakta.