Bir Psikanalistin (Neredeyse) Serbest Çağrışımları

Ses her zaman bir kökene işaret eder. Bu söyleşi dizisi boyunca, onun güçlü sesini duyabildik; uzak bir bilinmezden geliyormuş gibi görünen ama yine de çok belirgin, berrak bir ses. Bazen hüzünlü ama asla hayal kırıklığına uğramamış, yetmiş sekiz yaşında zamanın tükenmekte olduğunu, hayatın akıp gittiğini bilen ve yine de pes etmeyen bir adamın sesi.

Bu söyleşilerin amacı, çağımızın kuşkusuz en etkili psikanaliz kuramcılarından olan André Green’in çalışmaları ile yaşamı arasında bir bağ kurmak ve yazarın psikanalitik sürecinin yanı sıra kuramsal sürecini de tarihsel gelişimi içinde anlamaktı. Söyleşiler, duygulanımın hakikati, öğretmen-öğrenci ilişkisi, kökenler ve kimlik meselesi, psikiyatri, uygulamalı psikanaliz ve sınırları, aşk, özgürlükçü felsefeler, Lacan’ın etkisi gibi pek çok kavram ve konuya yeni bir ışık tutuyor. 

Kitap aynı zamanda, benzerlerine artık pek az rastlanan iki entelektüelin psikanaliz odağını yitirmeden yaptıkları, resimden edebiyata, nörobilimden psikiyatriye uzanan, yer yer eğlenceli, zengin ve ufuk açıcı bir sohbet olarak da okunabilir.

André Green (1927-2012) Paris’te aldığı tıp eğitiminin ardından asistanlığının ikinci yılında Sainte Anne Hastanesi’ne kabul edildi. Fransız psikanaliz ekolünün ünlü isimleriyle aynı dönemde bu kurumda çalışmalarını sürdürdü. Green, duygulanım ve dil üzerine yoğunlaştırdığı çalışmalarının sonucunda “ölü anne”, “yaşam ve ölüm narsisizmi” “beyaz psikoz” gibi kavramları psikanalize kazandırmış, yirminci yüzyılın en önemli psikanalistlerinden biridir. 
Başlıca kitapları: Narcissisme de vie, narcissisme de mort (Yaşam narsisizmi, ölüm narsisizmi, 1983); Le complexe de castration (Hadım edilme kompleksi, 1990), Le travail du négatif (Olumsuzun çalışması, 1993), La déliaison. Psychanalyse, anthropologie et littérature (Çözülme. Psikanaliz, antropoloji ve edebiyat, 1998); La folie privée. Psychanalyse des cas-limites (Özel delilik. Sınır durumların psikanalizi, 2003); La pensée clinique (Klinik düşünce, 2002); Idées directrices pour une psychanalyse contemporaine (Çağdaş bir psikanaliz için yönlendirici düşünceler, 2002); Jouer avec Winnicott (Winnicott ile oynamak, 2004). 

Maurice Corcos Paris Cité Üniversitesi çocuk ve ergen psikiyatrisi profesörü ve Institut Mutualiste Montsouris’de ergen ve genç yetişkin psikiyatrisi bölümü başkanıdır.