Psikanalizin insan aklını, özellikle bilinçli olmayan kısmını anlama sureci olduğunu söylerken sağlam bir temele dayanıyoruz. Bu da şiiri anlamak gibi bir sanattır. Butun sanatlar gibi kendi kuralları ve standartları vardır.
* Bu sanatı uygulamanın temel kuralı, dinleyenin tam konsantrasyonudur.
* Dinleyenin aklında önemli hiçbir şey olmamalı, hırstan olduğu kadar endişeden de en uygun biçimde kurtulmuş olmalıdır.
* Dinleyen, kelimelerle ifade etmeye yetecek kadar somut olup özgurce çalışan bir hayal gucune sahip olmalıdır.
* Başka bir insanla, diğerinin hissettiklerini kendisinin duyguları gibi hissedecek kadar guçlu bir empati kurma kapasitesine sahip olmalıdır.
* Böyle bir empati şartı, sevgi kapasitesi için en idealidir. Başkasını anlamak demek onu sevmek -erotik anlamda değil, ona ulaşma ve kendini kaybetme korkusunu yenme anlamında demektir.
* Anlamak ve sevmek birbirinden ayrılamaz. Eğer ayrılarsa bu beyinsel bir sureçtir ve gerçek anlayışa açılan kapı, kapalı kalır.