Yolun Başı

araziler dolusu susuzluktunkuşlarla paylaştığım atlar kusuyorduböğrüme ben mavi deyip duruyordumiyiydik perişanlığa rağmenolabildiğince mağrurdukniye kışkırttın tabiatıırmakları baştan çıkarttıngel anlat şimdikölelikten kurtulmanın asaletini!omurlarım ağrıyor bakdüşün omur ağrısıne demek omurların ağrımasıbu yükü taşıyamıyorum demekkedilerine trip yap artıkderdini ev arkadaşlarına anlatuğurlarken benisakın dönme diyordun ya geriunuttuğun bir şey vardıgeçmişti dönmeler mevsimi!Ali Lidar zamanı geriye sarıp geçmişe bir selam çakıyor. Unuttuklarımızı hatırlatıyor, özlediklerimizi, yaşlı evimizin avlusunu, eski sevgilinin kokusunu... Gökyüzündeki melek yere inerken annemiz çay demliyor. Çocukluğumuz, kaybettiklerimiz, dertlerimiz yanı başımızda.Hayatımız pamuk ipliğine bağlı olsa da yolun başındayız, Yolun Başı'nda...